"تفاخر" کے نسخوں کے درمیان فرق

سماجی حیثیت،<ref>بلاغی، حجۃ التفاسیر، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۵۳۔</ref> [[خدا]] کی نعمتوں کی ناشکری، قدرت اور مال و دولت کی فراوانی، [[ریا]]، [[شرک]] اور دنیا پرستی تفاخر کے دیگر علل و اسباب میں شمار کئے جاتے ہیں۔<ref>ہاشمی رفسنجانی، فرہنگ قرآن، ۱۳۸۵ش، ج۸، ص۲۴۷-۲۴۹۔</ref>

در [[آیہ|آیات]] [[قرآن]] و [[حدیث|روایات]]، آثاری برای تفاخر ذکر شدہ است کہ محرومیت از محبت [[خدا|خداوند]]،<ref>سورہ نساء، آیہ ۳۶۔</ref> [[کفر]]، دنیاگرایی، [[بخل]]، [[تکبر]]، [[تکبر|غرور]]، [[کفران نعمت]]، [[کوردلی]]<ref>سلیمی، «تفاخر؛ غلبہ تخیلات واہی»، وبگاہ روزنامہ کیہان۔</ref> و نابودی<ref>بلاغی، حجۃ التفاسیر، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۵۴۔</ref> از این جملہ‌اند۔

در [[آیہ|آیات]] و [[حدیث|روایات]]، چند راہ برای درمان تفاخر ذکر شدہ است: [[احسان]] بہ والدین، خویشاوندان، یتیمان، مساکین، ہمسایگان، در راہ ماندگان و بردگان<ref> ہاشمی رفسنجانی، فرہنگ قرآن، ۱۳۸۵ش، ج۸، ص۲۵۰۔</ref> و ہمچنین [[تواضع]]<ref>شبر، اخلاق، ۱۳۷۴ش، ص۱۶۷۔</ref> از آن دستہ‌اند۔ در [[قرآن|قرآن کریم]] کسانی کہ جزو [[حلم|صابران]] ہستند و [[عمل صالح|اعمالشان صالحانہ]] است، از فخرفروشی مبرا دانستہ شدہ‌اند۔<ref>ہاشمی رفسنجانی، فرہنگ قرآن، ۱۳۸۵ش، ج۸، ص۲۵۱۔</ref>

-->