مندرجات کا رخ کریں

"سورہ فرقان" کے نسخوں کے درمیان فرق

م
کوئی خلاصۂ ترمیم نہیں
مکوئی خلاصۂ ترمیم نہیں
سطر 8: سطر 8:
[[ملف:سوره بقره آیه ۱۸۶.jpg|تصغیر|[[سورہ غافر]] کی آیت نمبر60، [[سورہ بقرہ]] کی آیت نمبر187 اور سورہ فرقان کی آیت نمبر 77 خط ثلث]]
[[ملف:سوره بقره آیه ۱۸۶.jpg|تصغیر|[[سورہ غافر]] کی آیت نمبر60، [[سورہ بقرہ]] کی آیت نمبر187 اور سورہ فرقان کی آیت نمبر 77 خط ثلث]]
* '''
* '''
== نامگذاری ==<!--
*'''نام'''
'''
اس سورت کا نام '''فرقان''' ہے جو اس کی پہلی [[آیت]] سے لی گئی ہے جس کی معنی حق اور باطل کو جدا کرنے والے کے ہیں۔ اور یہاں اس سے مراد [[قرآن]] ہے جو حق اور باطل کو جدا کرنے والا ہے۔<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۔ </ref>
نام '''فرقان''' از نخستین [[آیه]] [[سوره]] گرفته شده و به معنای جداکننده حق و باطل است. در اینجا یعنی [[قرآن]] جداکننده حق و باطل است.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳. </ref>


*'''محل و ترتیب نزول'''
*'''محل اور ترتیب نزول'''
سوره فرقان جزو [[سوره‌های مکی]] و در [[ترتیب نزول]] چهل و دومین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) [[نزول قرآن|نازل]] شده است. این سوره در [[چینش کنونی قرآن|چینش کنونی]] [[مصحف|مُصحَف]]، بیست و پنجمین سوره است<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۶.</ref> و در [[جزء (قرآن)|جزء]] هجدهم و نوزدهم جای دارد.
سورہ فرقان [[مکی]] سورتوں میں سے ہے اور [[ترتیب نزول]] کے اعتبار سے 42ویں جبکہ ترتیب [[مصحف|مُصحَف]] کے اعتبار سے 25ویں سورت ہے۔<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۶۔</ref> یہ سورت قرآن کے 18ویں اور 19ویں پارے میں واقع ہے۔


* '''تعداد آیات و دیگر ویژگی‌ها'''
* '''آیات کی تعداد اور دوسری خصوصیات'''
[[سوره]] فرقان ۷۷ [[آیه]]، ۸۹۷ کلمه و ۳۸۷۷ حرف دارد و جزو [[سوره‌های مثانی|سوره‌های مثانی]] و کمی بیش از یک‌چهارم یک [[جزء قرآن]] است. آیه شصتم سوره فرقان سجده مستحب دارد؛ یعنی هنگام تلاوت یا شنیدن آن، [[مستحب]] است فرد [[سجده]] کند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۴۴.</ref> (رجوع کنید به: [[عزائم|سوره‌های سجده‌دار]])
[[سورہ]] فرقان 77 [[آیت|آیات]]، 897 کلمات اور 3877 حروف پر مشتمل ہے۔ حجم کے اعتبار سے یہ سورت تقریبا ایک پارے کا ایک چوتھائی حصے سے قدرے بڑی ہے۔ اس کی 60ویں آیت میں مستحب سجدہ ہے یعنی اس کی تلاوت کرنے یا سنے پر سجدہ کرنا [[مستحب]] ہے۔<ref>دانشنامہ قرآن و قرآن‌پژوہی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۴۴۔</ref> (رجوع کریں: [[عزائم|سجدہ والی سورتیں]])


==محتوا==
==مضامین==<!--
موضوعاتی که در این [[سوره]] مطرح شده است، چنین است: بهانه‌های [[مشرکان]] در پذیرش اسلام و پاسخ قرآن به آنان، مبارزه با [[شرک]]، سرگذشت اقوام پیشین، حسرت مردم در [[قیامت]]، نشانه‌های [[توحید]] و نمایش عظمت خداوند در طبیعت و مقایسه مؤمنان با کافران؛ اما مهم‌ترین بخش آیات این سوره درباره ویژگی‌های «عباد الرحمن» یعنی بندگان راستین خداوند است که از [[آیه]] ۶۳ تا پایان سوره را در بر گرفته است.<ref> قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۸، ص۲۲۱.</ref>
موضوعاتی کہ در این [[سورہ]] مطرح شدہ است، چنین است: بہانہ‌ہای [[مشرکان]] در پذیرش اسلام و پاسخ قرآن بہ آنان، مبارزہ با [[شرک]]، سرگذشت اقوام پیشین، حسرت مردم در [[قیامت]]، نشانہ‌ہای [[توحید]] و نمایش عظمت خداوند در طبیعت و مقایسہ مؤمنان با کافران؛ اما مہم‌ترین بخش آیات این سورہ دربارہ ویژگی‌ہای «عباد الرحمن» یعنی بندگان راستین خداوند است کہ از [[آیہ]] ۶۳ تا پایان سورہ را در بر گرفتہ است۔<ref> قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۸، ص۲۲۱۔</ref>
{{سوره فرقان}}
{{سورہ فرقان}}


==روایت‌های تاریخی==
==روایت‌ہای تاریخی==
[[سوره]] فرقان در مورد [[حضرت موسی (پیامبر)|حضرت موسی]] و برادرش [[هارون]] سخن می‌گوید<ref>سوره فرقان، آیه ۳۵.</ref> و قوم [[حضرت نوح|نوح]] را قومی معرفی می‌کند که پیامبران را تکذیب کردند و در نهایت غرق شدند.<ref>سوره فرقان، آیه ۳۷.</ref> همچنین از [[قوم عاد]]، [[قوم ثمود]] و [[اصحاب رس|اصحاب رَس]] نام می‌برد و آنان را اقوامی معرفی می‌کند که دچار عذاب الهی شدند. آیه ۴۰ نیز در مورد سرنوشت [[قوم لوط]] سخن می‌گوید.<ref>سوره فرقان، آیات ۳۵-۴۰؛ علی‌بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۳۳۹۳۴۰.</ref>  
[[سورہ]] فرقان در مورد [[حضرت موسی (پیامبر)|حضرت موسی]] و برادرش [[ہارون]] سخن می‌گوید<ref>سورہ فرقان، آیہ ۳۵۔</ref> و قوم [[حضرت نوح|نوح]] را قومی معرفی می‌کند کہ پیامبران را تکذیب کردند و در نہایت غرق شدند۔<ref>سورہ فرقان، آیہ ۳۷۔</ref> ہمچنین از [[قوم عاد]]، [[قوم ثمود]] و [[اصحاب رس|اصحاب رَس]] نام می‌برد و آنان را اقوامی معرفی می‌کند کہ دچار عذاب الہی شدند۔ آیہ ۴۰ نیز در مورد سرنوشت [[قوم لوط]] سخن می‌گوید۔<ref>سورہ فرقان، آیات ۳۵-۴۰؛ علی‌بابایی، برگزیدہ تفسیر نمونہ، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۳۳۹۳۴۰۔</ref>  


==تفسیر برخی آیات==
==تفسیر برخی آیات==
===گناه نیکی‌ها را تباه می‌کند===
===گناہ نیکی‌ہا را تباہ می‌کند===
در [[تفسیر البرهان]] ذیل آیه ۲۳ از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] نقل شده است در روز [[قیامت]] گروهی می‌آیند که کارهای نیکی به بزرگی کوه‌ها دارند؛ اما [[خداوند]] اعمالشان را باطل می‌کند و این به دلیل آن است که هرگاه کار [[حرام|حرامی]] پیش می‌آمد، به سوی آن خیز برمی‌داشتند.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۱۱۸.</ref> در [[روایات|روایاتی]] دیگر آمده است [[غیبت]]، دنیادوستی، [[تکبر]]، خودپسندی، [[حسد]]، [[ریا]] و نپرداختن [[زکات]] موجب باطل شدن و بالانرفتن اعمال می‌شوند.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۱۱۷-۱۲۲.</ref>
در [[تفسیر البرہان]] ذیل آیہ ۲۳ از [[حضرت محمد صلی اللہ علیہ و آلہ|پیامبر(ص)]] نقل شدہ است در روز [[قیامت]] گروہی می‌آیند کہ کارہای نیکی بہ بزرگی کوہ‌ہا دارند؛ اما [[خداوند]] اعمالشان را باطل می‌کند و این بہ دلیل آن است کہ ہرگاہ کار [[حرام|حرامی]] پیش می‌آمد، بہ سوی آن خیز برمی‌داشتند۔<ref>بحرانی، البرہان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۱۱۸۔</ref> در [[روایات|روایاتی]] دیگر آمدہ است [[غیبت]]، دنیادوستی، [[تکبر]]، خودپسندی، [[حسد]]، [[ریا]] و نپرداختن [[زکات]] موجب باطل شدن و بالانرفتن اعمال می‌شوند۔<ref>بحرانی، البرہان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۱۱۷-۱۲۲۔</ref>


===پذیرش ولایت اهل‌بیت، شرط قبولی اعمال===
===پذیرش ولایت اہل‌بیت، شرط قبولی اعمال===
در تفسیر [[آیه]] ۲۳، روایاتی نقل شده است که می‌گویند شرط قبولی اعمال، پذیرش [[ولایت]] [[اهل بیت(ع)]] است. [[سید هاشم بحرانی]] برخی از این روایات را در [[البرهان فی تفسیر القرآن|البرهان]] می‌آورد و می‌نویسد تعداد این روایات بیش از آن است که به شمارش بیایند.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۱۲۲.</ref> همچنین روایاتی ذیل آیه ۲۷ و ۲۸ نقل شده است که واژه «سبیل» را بر [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] تطبیق کرده‌اند و از وصایت حضرت امیرالمؤمنین و غصب ولایت ایشان سخن گفته‌اند.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۱۲۴۱۳۲.</ref>
در تفسیر [[آیہ]] ۲۳، روایاتی نقل شدہ است کہ می‌گویند شرط قبولی اعمال، پذیرش [[ولایت]] [[اہل بیت(ع)]] است۔ [[سید ہاشم بحرانی]] برخی از این روایات را در [[البرہان فی تفسیر القرآن|البرہان]] می‌آورد و می‌نویسد تعداد این روایات بیش از آن است کہ بہ شمارش بیایند۔<ref>بحرانی، البرہان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۱۲۲۔</ref> ہمچنین روایاتی ذیل آیہ ۲۷ و ۲۸ نقل شدہ است کہ واژہ «سبیل» را بر [[امام علی علیہ‌السلام|امام علی(ع)]] تطبیق کردہ‌اند و از وصایت حضرت امیرالمؤمنین و غصب ولایت ایشان سخن گفتہ‌اند۔<ref>بحرانی، البرہان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۱۲۴۱۳۲۔</ref>


==شأن نزول: بهانه‌های مشرکان در نپذیرفتن اسلام==
==شأن نزول: بہانہ‌ہای مشرکان در نپذیرفتن اسلام==
در تفسیر [[المیزان فی تفسیر القرآن|المیزان]] درباره [[شأن نزول]] [[آیه]] ۷ آمده است: عده‌ای از کفار نزد [[پیامبر(ص)]] رفتند تا با او گفتگو کنند و بگویند اگر مال یا منصب می‌خواهد به او بدهند؛ اما پیامبر(ص) سخنان آنان را رد کرد و فرمود آنچه آورده به طمع مال و سلطنت و شهرت نیست، بلکه [[خدا]] او را مأمور کرده تا بشیر و نذیر باشد و رسالت پروردگار را به آنان برساند. کافران وقتی چنین دیدند گفتند چرا فرشته‌ای همراه تو نیست یا چرا باغ و قصری نداری تا تو را از بازار بی‌نیاز کند؟ پس خداوند آیه ۲۰ را نازل کرد که می‌فرماید من بعضی از شما را مایه امتحان بعضی دیگر کردم تا معلوم شود آیا صبر می‌کنید؟ یعنی اگر می‌خواستم همه دنیا را در اختیار رسولم می‌گذاشتم تا دیگر با او مخالفت نکنید.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۳م، ج۱۵، ص۱۹۵-۱۹۶.</ref>
در تفسیر [[المیزان فی تفسیر القرآن|المیزان]] دربارہ [[شأن نزول]] [[آیہ]] ۷ آمدہ است: عدہ‌ای از کفار نزد [[پیامبر(ص)]] رفتند تا با او گفتگو کنند و بگویند اگر مال یا منصب می‌خواہد بہ او بدہند؛ اما پیامبر(ص) سخنان آنان را رد کرد و فرمود آنچہ آوردہ بہ طمع مال و سلطنت و شہرت نیست، بلکہ [[خدا]] او را مأمور کردہ تا بشیر و نذیر باشد و رسالت پروردگار را بہ آنان برساند۔ کافران وقتی چنین دیدند گفتند چرا فرشتہ‌ای ہمراہ تو نیست یا چرا باغ و قصری نداری تا تو را از بازار بی‌نیاز کند؟ پس خداوند آیہ ۲۰ را نازل کرد کہ می‌فرماید من بعضی از شما را مایہ امتحان بعضی دیگر کردم تا معلوم شود آیا صبر می‌کنید؟ یعنی اگر می‌خواستم ہمہ دنیا را در اختیار رسولم می‌گذاشتم تا دیگر با او مخالفت نکنید۔<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۳م، ج۱۵، ص۱۹۵-۱۹۶۔</ref>


==آیات مشهور==
==آیات مشہور==
[[پرونده:محل برخورد دو دریا.jpg|بندانگشتی|۳۳۰px|محل برخورد دو دریای بالتیک و دریای شمال در دانمارک؛ آب این دو دریا با یکدیگر مخلوط نشده است. برخی مخلوط نشدن آب دو دریا را مصداق آیه «مَرَ‌جَ الْبَحْرَ‌ینِ» (آیه ۵۳) دانسته‌اند.]]
[[پروندہ:محل برخورد دو دریا۔jpg|بندانگشتی|۳۳۰px|محل برخورد دو دریای بالتیک و دریای شمال در دانمارک؛ آب این دو دریا با یکدیگر مخلوط نشدہ است۔ برخی مخلوط نشدن آب دو دریا را مصداق آیہ «مَرَ‌جَ الْبَحْرَ‌ینِ» (آیہ ۵۳) دانستہ‌اند۔]]


*'''وَقَالَ الرَّ‌سُولُ یا رَ‌بِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْ‌آنَ مَهْجُورً‌ا''' (آیه ۳۰)
*'''وَقَالَ الرَّ‌سُولُ یا رَ‌بِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا ہَٰذَا الْقُرْ‌آنَ مَہْجُورً‌ا''' (آیہ ۳۰)


ترجمه: و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] گفت: «پروردگارا، قوم من این قرآن را رها کردند».
ترجمہ: و [[حضرت محمد صلی اللہ علیہ و آلہ|پیامبر(ص)]] گفت: «پروردگارا، قوم من این قرآن را رہا کردند»۔


از آیات مشهور این [[سوره]] [[آیه]] سی‌ام است<ref>[http://www.maarefquran.org/index.php/page,viewArticle/LinkID,8897 مهدی غفاری، مهجوریت قرآن.]</ref> که در آن، [[پیامبر(ص)]] از مهجوربودن [[قرآن]] در میان امتش گلایه می‌کند. در [[تفسیر نمونه]] آمده است این شکایت پیامبر امروز نیز ادامه دارد؛ چراکه قرآن به کتابی تشریفاتی تبدیل شده است.<ref>علی‌بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۳۳۶.</ref> [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] می‌نویسد این سخن پیامبر در [[قیامت]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۳م، ج۱۵، ص۲۰۵.</ref>
از آیات مشہور این [[سورہ]] [[آیہ]] سی‌ام است<ref>[http://www۔maarefquran۔org/index۔php/page,viewArticle/LinkID,8897 مہدی غفاری، مہجوریت قرآن۔]</ref> کہ در آن، [[پیامبر(ص)]] از مہجوربودن [[قرآن]] در میان امتش گلایہ می‌کند۔ در [[تفسیر نمونہ]] آمدہ است این شکایت پیامبر امروز نیز ادامہ دارد؛ چراکہ قرآن بہ کتابی تشریفاتی تبدیل شدہ است۔<ref>علی‌بابایی، برگزیدہ تفسیر نمونہ، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۳۳۶۔</ref> [[علامہ طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] می‌نویسد این سخن پیامبر در [[قیامت]] است۔<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۳م، ج۱۵، ص۲۰۵۔</ref>
[[پرونده:تابلوی پنجمین روز آفرینش.jpg|220px|بندانگشتی|چپ|تابلوی «پنجمین روز آفرینش» اثر استاد [[محمود فرشچیان|فرشچیان]]]]
[[پروندہ:تابلوی پنجمین روز آفرینش۔jpg|220px|بندانگشتی|چپ|تابلوی «پنجمین روز آفرینش» اثر استاد [[محمود فرشچیان|فرشچیان]]]]


*'''وَهُوَ الَّذِی مَرَ‌جَ الْبَحْرَ‌ینِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَ‌اتٌ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَینَهُمَا بَرْ‌زَخًا وَحِجْرً‌ا مَّحْجُورً‌ا''' (آیه ۵۳)
*'''وَہُوَ الَّذِی مَرَ‌جَ الْبَحْرَ‌ینِ ہَٰذَا عَذْبٌ فُرَ‌اتٌ وَہَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَینَہُمَا بَرْ‌زَخًا وَحِجْرً‌ا مَّحْجُورً‌ا''' (آیہ ۵۳)
ترجمه: و اوست کسی که دو دریا را موج‌زنان به سوی هم روان کرد: این یکی شیرین [و] گوارا و آن یکی شور [و] تلخ است؛ و میان آن دو، مانع و حریمی استوار قرار داد.
ترجمہ: و اوست کسی کہ دو دریا را موج‌زنان بہ سوی ہم روان کرد: این یکی شیرین [و] گوارا و آن یکی شور [و] تلخ است؛ و میان آن دو، مانع و حریمی استوار قرار داد۔


در تفسیر آمده است این آیه یکی دیگر از مظاهر شگفت انگیز قدرت پروردگار را در جهانِ آفرینش ترسیم می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۲۴.</ref> در [[سوره الرحمن]] (آیه ۱۹ و ۲۰) و [[سوره نمل|نمل]] (آیه ۶۱) نیز از این دو دریا سخن گفته شده است.
در تفسیر آمدہ است این آیہ یکی دیگر از مظاہر شگفت انگیز قدرت پروردگار را در جہانِ آفرینش ترسیم می‌کند۔<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۲۴۔</ref> در [[سورہ الرحمن]] (آیہ ۱۹ و ۲۰) و [[سورہ نمل|نمل]] (آیہ ۶۱) نیز از این دو دریا سخن گفتہ شدہ است۔


*'''الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضَ وَمَا بَینَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیامٍ ثُمَّ اسْتَوَیٰ عَلَی الْعَرْ‌شِ''' (آیه ۵۹)
*'''الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضَ وَمَا بَینَہُمَا فِی سِتَّۃِ أَیامٍ ثُمَّ اسْتَوَیٰ عَلَی الْعَرْ‌شِ''' (آیہ ۵۹)
ترجمه: همان کسی که آسمانها و زمین، و آنچه را که میان آن دو است، در شش روز آفرید. آنگاه بر عرش استیلا یافت.
ترجمہ: ہمان کسی کہ آسمانہا و زمین، و آنچہ را کہ میان آن دو است، در شش روز آفرید۔ آنگاہ بر عرش استیلا یافت۔


از دیگر آیات مشهور این سوره [[آیه]] ۵۹ است که می‌گوید خداوند آسمان و زمین و مابین آن دو را در شش روز آفرید. این آیه با اندکی تفاوتِ در عبارات، در شش [[سوره]] دیگر تکرار شده است.<ref>سوره اعراف، آیه ۵۴؛ سوره یونس، آیه ۳؛ سوره هود، آیه ۷؛ سوره سجده، آیه ۴؛ سوره ق، آیه ۳۸؛ سوره حدید، آیه ۴.</ref> در آیه نهم [[سوره فصلت]] نیز آمده است خداوند زمین را در دو روز آفرید. علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ذیل آیه نهم فصلت درباره مدت زمان خلقت بحث کرده و مراد از روز را در این آیه، پاره‌ای از زمان دانسته است.<ref>طباطبایی، ترجمه المیزان، ۱۹۷۳م، ج۱۷، ص۳۶۲.</ref> تفسیر نمونه نیز «روز» را «دوران» معنا کرده است،<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۳۵.</ref> نه روز به معنای ۲۴ ساعت.
از دیگر آیات مشہور این سورہ [[آیہ]] ۵۹ است کہ می‌گوید خداوند آسمان و زمین و مابین آن دو را در شش روز آفرید۔ این آیہ با اندکی تفاوتِ در عبارات، در شش [[سورہ]] دیگر تکرار شدہ است۔<ref>سورہ اعراف، آیہ ۵۴؛ سورہ یونس، آیہ ۳؛ سورہ ہود، آیہ ۷؛ سورہ سجدہ، آیہ ۴؛ سورہ ق، آیہ ۳۸؛ سورہ حدید، آیہ ۴۔</ref> در آیہ نہم [[سورہ فصلت]] نیز آمدہ است خداوند زمین را در دو روز آفرید۔ علامہ طباطبایی در تفسیر المیزان ذیل آیہ نہم فصلت دربارہ مدت زمان خلقت بحث کردہ و مراد از روز را در این آیہ، پارہ‌ای از زمان دانستہ است۔<ref>طباطبایی، ترجمہ المیزان، ۱۹۷۳م، ج۱۷، ص۳۶۲۔</ref> تفسیر نمونہ نیز «روز» را «دوران» معنا کردہ است،<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۳۵۔</ref> نہ روز بہ معنای ۲۴ ساعت۔


== فضیلت و خواص==
== فضیلت و خواص==
درباره فضیلت [[تلاوت]] این [[سوره]]، در تفسیر [[مجمع البیان]] آمده است [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] فرمودند هر کس سوره فرقان را بخواند، در روز [[قیامت]]، در حالی مبعوث می‌شود که به آمدن در قیامت ایمان دارد و هیچ شکی ندارد که آنان که در قبرند، مبعوث می‌شوند. وی همچنین بدون حسابرسی وارد [[بهشت]] می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۵۰.</ref> همچنین [[شیخ صدوق]] می‌نویسد [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] فرمودند قرائت سوره فرقان را رها مکن، زیرا هر کس سوره فرقان را در شب تلاوت کند، خداوند هیچ وقت او را [[عذاب]] نمی‌کند و از او حسابرسی نمی‌کند و او را در [[فردوس]] اعلی منزل می‌دهد.<ref>صدوق، ثواب الاعمال، ۱۴۰۶ق، ص۱۰۹؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۵۰ </ref>
دربارہ فضیلت [[تلاوت]] این [[سورہ]]، در تفسیر [[مجمع البیان]] آمدہ است [[حضرت محمد صلی اللہ علیہ و آلہ|پیامبر(ص)]] فرمودند ہر کس سورہ فرقان را بخواند، در روز [[قیامت]]، در حالی مبعوث می‌شود کہ بہ آمدن در قیامت ایمان دارد و ہیچ شکی ندارد کہ آنان کہ در قبرند، مبعوث می‌شوند۔ وی ہمچنین بدون حسابرسی وارد [[بہشت]] می‌شود۔<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۵۰۔</ref> ہمچنین [[شیخ صدوق]] می‌نویسد [[امام موسی کاظم علیہ‌السلام|امام کاظم(ع)]] فرمودند قرائت سورہ فرقان را رہا مکن، زیرا ہر کس سورہ فرقان را در شب تلاوت کند، خداوند ہیچ وقت او را [[عذاب]] نمی‌کند و از او حسابرسی نمی‌کند و او را در [[فردوس]] اعلی منزل می‌دہد۔<ref>صدوق، ثواب الاعمال، ۱۴۰۶ق، ص۱۰۹؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۵۰ </ref>
==آیات الاحکام==
==آیات الاحکام==
[[آیه]] ۴۸ سوره فرقان را جزو [[آیات الاحکام]] برشمرده‌اند. گفته شده است از این آیه، پاک‌بودن (طاهر) و پاک‌کننده بودنِ (مطهِّربودن) آب برداشت می‌شود: «وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورً‌ا: از آسمان، آبی پاک فرود آوردیم».<ref>ایروانی، دروس تمهیدیه، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۴۱.</ref>
[[آیہ]] ۴۸ سورہ فرقان را جزو [[آیات الاحکام]] برشمردہ‌اند۔ گفتہ شدہ است از این آیہ، پاک‌بودن (طاہر) و پاک‌کنندہ بودنِ (مطہِّربودن) آب برداشت می‌شود: «وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَہُورً‌ا: از آسمان، آبی پاک فرود آوردیم»۔<ref>ایروانی، دروس تمہیدیہ، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۴۱۔</ref>
-->
-->
==سورہ فرقان کے نام==
==سورہ فرقان کے نام==


confirmed، templateeditor
9,293

ترامیم