"سورہ طہ" کے نسخوں کے درمیان فرق

در تفاسیر آمده است که هرگاه [[جبرئیل]] قرآن را بر [[پیامبر(ص)]] نازل می‌کرد، وی از بیم اینکه مبادا [[قرآن]] را فراموش کند و به خاطر عشق به فراگیری قرآن و حفظ آن برای مردم، به هنگام دریافت [[وحی]] عجله می‌کرد و بدون مهلت دادن به جبرئیل برای اتمام سخن، شروع به بیان آن برای مردم می‌کرد؛ به همین دلیل خداوند در این آیه از پیامبرش ‌می‌خواهد گوش فرادهد تا نزول وحی تمام شود و بعد به مردم ابلاغ کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۳، ص۳۱۲؛ مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۲۴۸.</ref>