"سورہ طہ" کے نسخوں کے درمیان فرق

سورہ طہ (ماخذ دیکھیں)

نسخہ بمطابق 12:09، 27 جولائی 2019ء

6,105 بائٹ کا اضافہ ، 27 جولائی 2019ء

م

←‏اسماءالحسنی (آیت 8)

بصریویکی متن

Waziri

confirmed، templateeditor

9,292

ترامیم

@@ سطر 61: / سطر 61: @@
 اس آیت میں [[اسماءالحسنی]] سے خدا کے نیک اسماء مراد لئے جاتے ہیں؛ اگرچہ خدا کے تمام اسامی نیک ہیں، لیکن خدا کے [[اسما و صفات الہی|اسما و صفات]] میں سے بعض خاص اہمیت کے حامل ہیں جنہیں "اسماء‌الحسنی" کہا جاتا ہے۔<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳۷۱ش، ج۱۳، ص۱۶۳.</ref> خدا کے اسماء اور صفات میں سے علیم، حی اور قدیر وغیرہ ایسے اسماء ہیں جو خدا کے کمال محض اور ہر عیب و نقص سے خالی ہونے پر دلالت کرتے ہیں، کو اسماء حسنی میں شمار کئے جاتے ہیں۔۔<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۱۲۴.</ref>
+==مشہور آیات ==
+[[فائل:آیه۲۵تا۲۸سوره طه.png|320px|تصغیر| حضرت موسی کی دعا، سورہ طہ کی آیت 25 سے 29 تک خط کوفی میں]]
+===آیہ شرح صدر===
+<div style="text-align: center;"><noinclude>
+{{قرآن کا متن|قَالَ رَ‌بِّ اشْرَ‌حْ لِی صَدْرِ‌ی وَیسِّرْ‌ لِی أَمْرِ‌ی وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِی یفْقَهُوا قَوْلِی<br />
+|ترجمہ=موسیٰ نے کہا اے میرے پروردگار! میرا سینہ کشادہ فرما۔ (حوصلہ فراخ کر)۔ اور میرے کام کو میرے لئے آسان کر۔ اور میری زبان کی گرہ کھول دے۔ تاکہ لوگ میری بات سمجھ سکیں۔}}
+</noinclude>
+{{خاتمہ}}
+این آیات مجموعه‌ای از درخواست‌های [[حضرت موسی(ع)]] از خداوند پیش از عزیمت به [[مصر]] برای سخن با [[فرعون]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۱۴۵.</ref> در [[تفسیر الکاشف]] آمده است که موسی(ع) به خاطر سختی‌ها و رنج‌هایی که در زندگی متحمل شده بود، بی‌حوصله بود و زود خشمگین می‌شد و به مواردی همچون کشتن یکی از فرعونیان در دعوا، عدم تحمل در برابر کارهای عبد صالح و کشیدن ریش برادرش هارون هنگام گوساله‌پرستی [[بنی‌اسرائیل]] اشاره می‌کند به همین دلیل از [[خدا]] خواسته بود برای انجام وظایف رسالت که نیاز به شکیبایی دارد به او شرح صدر و قوت کلام و دلی استوار عنایت کند.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۲۱۲.</ref>
+===آیت 114 ===
+<div style="text-align: center;"><noinclude>
+{{قرآن کا متن|فَتَعَالَى اللَّـهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۗ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْ‌آنِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَىٰ إِلَيْكَ وَحْيُهُ ۖ وَقُل رَّ‌بِّ زِدْنِي عِلْمًا <br />
+|ترجمہ=بلند و برتر ہے اللہ جو حقیقی بادشاہ ہے اور (اے پیغمبر(ص)) جب تک قرآن کی وحی آپ پر پوری نہ ہو جائے اس (کے پڑھنے) میں جلدی نہ کیا کیجئے۔ اور دعا کیجئے کہ (اے پروردگار) میرے علم میں اور اضافہ فرما۔}}
+</noinclude>
+{{خاتمہ}}
+در تفاسیر آمده است که هرگاه [[جبرئیل]] قرآن را بر [[پیامبر(ص)]] نازل می‌کرد، وی از بیم اینکه مبادا [[قرآن]] را فراموش کند و به خاطر عشق به فراگیری قرآن و حفظ آن برای مردم، به هنگام دریافت [[وحی]] عجله می‌کرد و بدون مهلت دادن به جبرئیل برای اتمام سخن، شروع به بیان آن برای مردم می‌کرد؛ به همین دلیل خداوند در این آیه از پیامبرش ‌می‌خواهد گوش فرادهد تا نزول وحی تمام شود و بعد به مردم ابلاغ کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۳، ص۳۱۲؛ مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۲۴۸.</ref>
+در [[تفسیر مجمع البیان]] سه احتمال برای دستور به عدم تعجیل در ابلاغ وحی بیان شده است:
+* پیش از آنکه جبرئیل وحی را به پایان برساند به تلاوت قرآن عجله نکند همانگونه که در آیه ۱۶ [[سوره قیامت]] نیز بر آن تأکید کرده است.
+* تا وقتی معانی قرآن برای تو آشکار نشده برای پیروانت نخوان.
+* پیش از آنکه وحی بر تو نازل شود درخواست نزول وحی نکن زیرا خداوند بر حسب مصلحت نازل می‌فرماید.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۵۱-۵۲.</ref>
+درباره فراز آخر آیه «وَ قُلْ رَبِّ زِدْنِي عِلْماً» از پیامبر(ص) روایت است هرگاه روزی بر من آید که در آن بر علم من افزوده نشود و به درگاه خداوند [[تقرب]] پیدا نکنم، طلوع خورشید آن روز بر من مبارک نیست.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۵۲.</ref>
+===آیت 124===
+<div style="text-align: center;"><noinclude>
+{{قرآن کا متن|وَمَنْ أَعْرَ‌ضَ عَن ذِکرِ‌ی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکا وَنَحْشُرُ‌هُ یوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمَیٰ<br />
+|ترجمہ=اور جو کوئی میری یاد سے روگردانی کرے گا تو اس کے لئے تنگ زندگی ہوگی۔ اور ہم اسے قیامت کے دن اندھا محشور کریں گے۔}}
+</noinclude>
+{{خاتمہ}}
+تنگی زندگی در این آیه را بیشتر به سبب کمبودهای معنوی و نبودن غنای روحی و وابستگی بیش از حد به جهان ماده و ترس از نابودی دانسته‌اند و کسی که [[ایمان]] به خدا دارد و دل به ذات او بسته از همه این نگرانی‌ها در امان است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۷ش، ج۱۳، ص۳۲۷.</ref>
+برخی [[مفسران]] تنگ‌دستی را ناشی از قوانین زمین می‌دانند نه آسمان یعنی بر اثر اعمال مردمی است که حق و [[عدالت]] را نابود می‌کنند و اگر آنان از آیین خدا پیروی می‌کردند یقینا هیچ نیازمندی بر روی زمین یافت نمی‌شد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۲۵۲.</ref>
 == متن اور ترجمہ ==