"نیابت خاصہ" کے نسخوں کے درمیان فرق

{{اصلی|حسین بن منصور حلاج}} <!--

[[حسین بن منصور حلاج]] صوفی مشہور [[قرن سوم ہجری قمری|قرن سوم]] و [[قرن چہارم ہجری قمری|چہارم ہجری]] است۔ برخی درگیری حلاج با خلافت عباسی و قتل او بہ فتوای [[فقیہان]] سنی حکایت از [[امامیہ|امامی]] بودن یا دست کم تمایل او بہ شیعہ دارد۔<ref>محمد ہانی ملازادہ، دانشنامہ جہان اسلام، ذیل مدخل «حلاج، حسین بن منصور»، ج۱۳، ص۸۴۲۔</ref>او تلاش می‎کرد شیعیان را دور خود جمع کند و با پیوستن شماری از شیعیان متمایل بہ تصوف تا حدودی موفق شد<ref>محسن‌ بن على تنوخى، نشوار المحاضرۃ و اخبار المذاکرۃ، تحقیق: مصطفی حسین عبدالہادی، ج۱، ص۱۱۶ و ۱۱۷۔</ref> اما علمای امامیہ در قم و بغداد دعوت وی را بہ شدت رد کردند۔<ref>محسن‌ بن على تنوخى، نشوار المحاضرۃ و اخبار المذاکرۃ، ج۱، ص۱۰۸۔</ref>

ادعای حلاج بر وکالت و نیابت از امام زمان، موجب شد [[علی‌ بن حسین بن موسی بن بابویہ|ابوالحسن علی‌ بن حسین بن بابویہ]]، پدر [[شیخ صدوق]] و مرجع مردم [[قم]] در [[قرن چہارم ہجری قمری|قرن چہارم ہجری]] بہ ہنگام اقامت حلاج در قم و فرستادن نامہ برای اطاعت مردم قم از سوی حلاج، موجب شد این [[فقیہ]] قمی نامہ او را پارہ و حلاج را بہ شدت طرد کند و در نہایت دستور داد او را از قم اخراج کنند۔<ref>شیخ طوسی، الغیبۃ، ص۲۵۱۔</ref>

ماجرای ارسال نامہ‌ حلاج بہ [[ابوسہل نوبختی]]، پیشوای شیعیان [[بغداد]] ـکہ در آن ضمن ادعای نیابت از امام دوازدہم، شیعیان بغداد را بہ اطاعت از خود دعوت کردہ بودـ نیز با مخالفت این عالم شیعی و فضاحت حلاج در قضیہ ناتوانی عملی نمودن مطالبہ نوبختی در برگرداندنِ رنگ مشکیِ مو و محاسن سفیدش بہ عنوان نشان دادن [[کرامت]] و [[معجزہ]] ختم شد۔<ref>شیخ طوسی، الغیبۃ، ص۲۴۹ـ۲۵۱۔</ref><ref>احمد بن علی خطیب بغدادى، تاریخ بغداد او مدینۃ السلام، تحقیق: مصطفی عبدالقادرعطا، ج ۸، ص۱۲۲۔</ref>

-->