مندرجات کا رخ کریں

"حدیث قرطاس" کے نسخوں کے درمیان فرق

م
imported>Mabbassi
imported>Mabbassi
سطر 76: سطر 76:


==  پیامبر(ص) کا مقصود ==
==  پیامبر(ص) کا مقصود ==
{{مضمون اصلی|حدیث ثقلین}}
شیعہ علما کے نزدیک حدیث قرطاس اور حدیث ثقلین کہ جس میں رسول اکرم نے فرمایا :میں تمہارے درمیان دو گرانقدر چیزیں قرآن و اہل بیت، چھوڑے جا رہا ہوں جب تک تم انہیں تھامے رکھو گے اس وقت تک تم گمراہ نہیں ہو گے؛کی غرض ایک اور ان کا ہدف  حضرت علی کی تاکید ہے ۔
شیعہ علما کے مطابق ان سے حضرت رسول اکرم کا قصد یہ تھا کہ خلافت اور امامت کو اپنی عترت کیلئے استوار کریں ۔چونکہ کچھ افراد اس حقیقت کو بھانپ گئے تھے اسی وجہ سے وہ اس حدیث قرطاس کے لکھنے سے مانع ہوئے۔<ref>شرف الدین، المراجعات، ص۲۴۵؛ ترجمه فارسی: مناظرات، ص۴۳۶.</ref> [[خلیفه دوم]] نیز اس کے اور عبد اللہ بن عباس کے درمیان ہونے والی گفتگو میں ہوئی ہے کہ پیغمبر اکرم اپنی بیماری کے ایام میں چاہتے تھے کہ اپنے بعد خلافت کیلئے علی کا نام لیں تو میں دلسوزی اور حفاظت اسلام کی خاطر اس میں آڑے آیا ۔<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۲، صص ۲۰-۲۱.</ref>
<!--
<!--
بنابر نظر علمای شیعه، با توجه به حدیث دوات که پیامبر(ص) فرمود: '''«قلم و کاغذی بیاورید که نوشته‌ای برایتان بنویسم که پس از آن گمراه نشوید»'''، و با توجه به [[حدیث ثقلین]] که پیامبر(ص) فرمود: '''«من در میان شما دو چیز را باقی می‌گذارم که مادام که به آنها بیاویزید گمراه نشوید؛ کتاب خدا و اهل بیتم»'''، غرض هر دو حدیث یکی است و هدف پیامبر(ص) تاکید بر [[خلافت]] [[علی(ع)]] بوده است. به اعتقاد عالمان شیعه، قصد پیامبر این بوده که امامت و خلافت را برای عترت خود استوار نماید که چون برخی از حاضران بدین امر پی بردند، مانع آن شدند.<ref>شرف الدین، المراجعات، ص۲۴۵؛ ترجمه فارسی: مناظرات، ص۴۳۶.</ref> [[خلیفه دوم]] نیز در گفتگویی که میان او و ابن عباس نقل شده، تصریح می‌کند که: پیامبر(ص) در بیماری‌اش می‌خواسته نام علی(ع) را برای خلافت پس از خویش به زبان بیاورد ولی من از روی دل‌سوزی نسبت به [[اسلام]] و حفظ آن، مانع شدم.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۲، صص ۲۰-۲۱.</ref>
'''سبب انصراف پیامبر از نگارش'''{{سخ}}
'''سبب انصراف پیامبر از نگارش'''{{سخ}}
به باور برخی از عالمان شیعه، وجه اینکه پیامبر (ص) از نگارش وصیت منصرف شد، همان سخنی بوده که در مقابلش گفته شد؛ زیرا دیگر اثری برای نوشتن آن نامه باقی نمی‌ماند، جز فتنه و اختلاف پس از درگذشت پیامبر(ص). بر این اساس، اگر پیامبر توصیه مذکور را مکتوب می‌کرد، ممکن بود باز هم گفته شود آیا این نوشته هذیان است یا نه.<ref>شرف الدین، المراجعات، ص۲۴۵؛ ترجمه فارسی: مناظرات، ص۴۳۶-۴۳۷.</ref>
به باور برخی از عالمان شیعه، وجه اینکه پیامبر (ص) از نگارش وصیت منصرف شد، همان سخنی بوده که در مقابلش گفته شد؛ زیرا دیگر اثری برای نوشتن آن نامه باقی نمی‌ماند، جز فتنه و اختلاف پس از درگذشت پیامبر(ص). بر این اساس، اگر پیامبر توصیه مذکور را مکتوب می‌کرد، ممکن بود باز هم گفته شود آیا این نوشته هذیان است یا نه.<ref>شرف الدین، المراجعات، ص۲۴۵؛ ترجمه فارسی: مناظرات، ص۴۳۶-۴۳۷.</ref>
گمنام صارف