گمنام صارف
"آیت" کے نسخوں کے درمیان فرق
م
←آیت کے دیگر معانی
imported>Mabbassi |
imported>Mabbassi |
||
| سطر 110: | سطر 110: | ||
قرآن پاک میں معجزہ کا لفظ استعمال نہیں ہوا اس کی جگہ آیت اور بینہ ذکر ہوا ہے ۔<ref>مجموعه آثار، ج۲، ص۱۶۱; راه شناسی، ص۸۲</ref> اور «معجزه» کی اصطلاح عام طور پر متکلمان استعمال کرتے ہیں۔<ref>مجموعه آثار، ج۲، ص۱۶۱; ایضاح المراد، ص۳۸۱، پاورقی</ref> | قرآن پاک میں معجزہ کا لفظ استعمال نہیں ہوا اس کی جگہ آیت اور بینہ ذکر ہوا ہے ۔<ref>مجموعه آثار، ج۲، ص۱۶۱; راه شناسی، ص۸۲</ref> اور «معجزه» کی اصطلاح عام طور پر متکلمان استعمال کرتے ہیں۔<ref>مجموعه آثار، ج۲، ص۱۶۱; ایضاح المراد، ص۳۸۱، پاورقی</ref> | ||
اصطلاحی اور لغوی معنا درمیان مناسبت یہ ہے کہ ایک طرف آیات قرآنی معجزہ ہیں چونکہ کوئی اس کی مانند نہیں لا سکتا ہے | اصطلاحی اور لغوی معنا کے درمیان مناسبت یہ ہے کہ ایک طرف آیات قرآنی معجزہ ہیں چونکہ کوئی اس کی مانند نہیں لا سکتا ہے | ||
اس کے لانے والے کی علامت صدق کی جہت سے یہ اہل ذکر کیلئے مایہ عبرت | اس کے لانے والے کی علامت صدق کی جہت سے یہ اہل ذکر کیلئے مایہ عبرت ،دلیل و برہان پر مشتمل کہ جو انسانوں کیلئے یدایت اور علم ہے نیز علم ، حکمت اور قدرت اور سائر صفات الہی کی بیان گر ہے ۔ <ref>مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۳۹</ref> | ||
<!-- | <!-- | ||
آیه بودن چیزی به اعتبارها و جهات گوناگون فرق کرده و قابل شدت و ضعف است؛ مثلاً بخشی از قرآن به اعتبار عجز بشر از آوردن مثل آن، آیه خداست. احکام و تکالیف الهی به اعتبار حصول تقوا و تقرّب به سبب آنها، آیات خداوند هستند. موجودات عینی به اعتبار این که وجود و خصوصیات وجودیشان، به وجود و خصوصیات وجودی خداوند دلالت میکند، آیات خداوند میباشند. انبیا و اولیای الهی به جهت این که در قول و عمل، مردم را به خدا دعوت میکنند باز از آیات الهی هستند ; مثلا از [[امام صادق]] و [[امام رضا]] علیهما السلام درباره آیه: (وَعلامات وبِالنَّجمِ هُمْ یهْتَدُون) سؤال شده که فرمود: مراد از «نجم» رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم و مراد از «علامات» [[امامان|ائمه]](ع) میباشند.<ref>اصول کافی، ج۱، ص۲۰۷؛ المیزان، ج۱، ص۲۵۰</ref>امور خارق العاده و معجزات انبیا نیز به خصوص «آیه» نامیده میشوند، زیرا هم دلالت روشن تری به قدرت و عظمت الهی دارند و هم نشانه صدق انبیا در دعوی [[نبوت]] هستند.<ref>قرآن شناسی، ج۱، ص۳۳</ref> | آیه بودن چیزی به اعتبارها و جهات گوناگون فرق کرده و قابل شدت و ضعف است؛ مثلاً بخشی از قرآن به اعتبار عجز بشر از آوردن مثل آن، آیه خداست. احکام و تکالیف الهی به اعتبار حصول تقوا و تقرّب به سبب آنها، آیات خداوند هستند. موجودات عینی به اعتبار این که وجود و خصوصیات وجودیشان، به وجود و خصوصیات وجودی خداوند دلالت میکند، آیات خداوند میباشند. انبیا و اولیای الهی به جهت این که در قول و عمل، مردم را به خدا دعوت میکنند باز از آیات الهی هستند ; مثلا از [[امام صادق]] و [[امام رضا]] علیهما السلام درباره آیه: (وَعلامات وبِالنَّجمِ هُمْ یهْتَدُون) سؤال شده که فرمود: مراد از «نجم» رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم و مراد از «علامات» [[امامان|ائمه]](ع) میباشند.<ref>اصول کافی، ج۱، ص۲۰۷؛ المیزان، ج۱، ص۲۵۰</ref>امور خارق العاده و معجزات انبیا نیز به خصوص «آیه» نامیده میشوند، زیرا هم دلالت روشن تری به قدرت و عظمت الهی دارند و هم نشانه صدق انبیا در دعوی [[نبوت]] هستند.<ref>قرآن شناسی، ج۱، ص۳۳</ref> | ||