|
|
| سطر 85: |
سطر 85: |
| }} | | }} |
| |} | | |} |
| <!--
| |
| {{نقل قول دوقلو تاشو|تیتر= خطبہ حضرت زینب(س) در مجلس یزید|عنوان ستون راست=متن<ref>سید بن طاوس،اللہوف علی قتلی الطفوف، ص۲۱۴-۲۲۰. این خطبہ را طبرسی نیز در کتاب الاحتجاج گزارش کردہ است کہ با متن لہوف تفاوتہایی دارد. ر.ک: طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۰۸.</ref>|عنوان ستون چپ=ترجمہ<ref>ترجمہ از حسن میرابوطالبی.</ref>|فَقَامَتْ زَيْنَبُ بِنْتُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع فَقَالَتْ الْحَمْدُ لِلَّہ رَبِّ الْعالَمِينَ وَ صَلَّى اللَّہ عَلَى رَسُولِہ وَ آلِہ أَجْمَعِينَ صَدَقَ اللَّہ سُبْحَانَہ كَذَلِكَ يَقُولُ «ثُمَّ كانَ عاقِبَۃ الَّذِينَ أَساؤُا السُّواى أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّہ وَ كانُوا بِہا يَسْتَہزِؤُنَ» (سورہ روم، آیہ ۱۰)
| |
|
| |
|
| أَ ظَنَنْتَ يَا يَزِيدُ حَيْثُ أَخَذْتَ عَلَيْنَا أَقْطَارَ الْأَرْضِ وَ آفَاقَ السَّمَاءِ فَأَصْبَحْنَا نُسَاقُ كَمَا تُسَاقُ الْأُسَرَاءُ أَنَّ بِنَا ہوَاناً عَلَيْہ وَ بِكَ عَلَيْہ كَرَامَۃ وَ أَنَّ ذَلِكَ لِعِظَمِ خَطَرِكَ عِنْدَہ فَشَمَخْتَ بِأَنْفِكَ وَ نَظَرْتَ فِي عِطْفِكَ جَذْلَانَ مَسْرُوراً حَيْثُ رَأَيْتَ الدُّنْيَا لَكَ مُسْتَوْثِقَۃ وَ الْأُمُورَ مُتَّسِقَۃ وَ حِينَ صَفَا لَكَ مُلْكُنَا وَ سُلْطَانُنَا فَمَہلًا مَہلًا أَ نَسِيتَ قَوْلَ اللَّہ تَعَالَى «وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّما نُمْلِي لَہمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِہمْ إِنَّما نُمْلِي لَہمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً وَ لَہمْ عَذابٌ مُہينٌ»<ref>سورہ آل عمران، آیہ ١٧٨</ref> أَ مِنَ الْعَدْلِ يَا ابْنَ الطُّلَقَاءِ تَخْدِيرُكَ حَرَائِرَكَ وَ إِمَاءَكَ وَ سَوْقُكَ بَنَاتِ رَسُولِ اللَّہ ص سَبَايَا قَدْ ہتَكْتَ. سُتُورَہنَّ وَ أَبْدَيْتَ وُجُوہہنَّ تَحْدُو بِہنَّ الْأَعْدَاءُ مِنْ بَلَدٍ إِلَى بَلَدٍ وَ يَسْتَشْرِفُہنَّ أَہلُ الْمَنَاہلِ وَ الْمَنَاقِلِ وَ يَتَصَفَّحُ وُجُوہہنَّ الْقَرِيبُ وَ الْبَعِيدُ وَ الدَّنِيُّ وَ الشَّرِيفُ لَيْسَ مَعَہنَّ مِنْ رِجَالِہنَّ وَلِيٌّ وَ لَا مِنْ حُمَاتِہنَّ حَمِيٌّ وَ كَيْفَ يُرْتَجَى مُرَاقَبَۃ مَنْ لَفَظَ فُوہ أَكْبَادَ الْأَزْكِيَاءِ وَ نَبَتَ لَحْمُہ مِنْ دِمَاءِ الشُّہدَاءِ وَ كَيْفَ يَسْتَبْطِئُ فِي بُغْضِنَا أَہلَ الْبَيْتِ مَنْ نَظَرَ إِلَيْنَا بِالشَّنَفِ وَ الشَّنَئَانِ وَ الْإِحَنِ وَ الْأَضْغَانِ ثُمَّ تَقُولُ غَيْرَ مُتَأَثِّمٍ وَ لَا مُسْتَعْظِمٍ
| | ==متعلقہ صفحات== |
| | | {{ستون آ|3}} |
| «لَأَہلُّوا وَ اسْتَہلُّوا فَرَحاً/ ثُمَّ قَالُوا يَا يَزِيدُ لَا تُشَلَ» مُنْتَحِياً عَلَى ثَنَايَا أَبِي عَبْدِ اللَّہ سَيِّدِ شَبَابِ أَہلِ الْجَنَّۃ تَنْكُتُہا بِمِخْصَرَتِكَ وَ كَيْفَ لَا تَقُولُ ذَلِكَ وَ قَدْ نَكَأْتَ الْقَرْحَۃ وَ اسْتَأْصَلْتَ الشَّافَۃ بِإِرَاقَتِكَ دِمَاءَ ذُرِّيَّۃ مُحَمَّدٍ ص وَ نُجُومِ الْأَرْضِ مِنْ آلِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ وَ تَہتِفُ بِأَشْيَاخِكَ زَعَمْتَ أَنَّكَ تُنَادِيہمْ فَلَتَرِدَنَّ وَشِيكاً مَوْرِدَہمْ وَ لَتَوَدَّنَّ أَنَّكَ شَلَلْتَ وَ بَكِمْتَ وَ لَمْ تَكُنْ قُلْتَ مَا قُلْتَ وَ فَعَلْتَ مَا فَعَلْتَ اللَّہمَّ خُذْ لَنَا بِحَقِّنَا وَ انْتَقِمْ مِنْ ظَالِمِنَا وَ أَحْلِلْ غَضَبَكَ بِمَنْ سَفَكَ دِمَاءَنَا وَ قَتَلَ حُمَاتَنَا فَوَ اللَّہ مَا فَرَيْتَ إِلَّا جِلْدَكَ وَ لَا حَزَزْتَ إِلَّا لَحْمَكَ وَ لَتَرِدَنَّ عَلَى رَسُولِ اللَّہ ص بِمَا تَحَمَّلْتَ مِنْ سَفْكِ دِمَاءِ ذُرِّيَّتِہ وَ انْتَہكْتَ مِنْ حُرْمَتِہ فِي عِتْرَتِہ وَ لُحْمَتِہ حَيْثُ يَجْمَعُ اللَّہ شَمْلَہمْ وَ يَلُمُّ شَعَثَہمْ وَ يَأْخُذُ بِحَقِّہمْ «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّہ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّہمْ يُرْزَقُونَ»<ref>سورہ آل عمران، آیہ ۱۶۹ـ۱۷۰.</ref>
| |
| | |
| وَ حَسْبُكَ بِاللَّہ حَاكِماً وَ بِمُحَمَّدٍ ص خَصِيماً وَ بِجَبْرَئِيلَ ظَہيراً وَ سَيَعْلَمُ مَنْ سَوَّلَ لَكَ وَ مَكَّنَكَ مِنْ رِقَابِ الْمُسْلِمِينَ بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا وَ أَيُّكُمْ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضْعَفُ جُنْداً وَ لَئِنْ جَرَّتْ عَلَيَّ الدَّوَاہي مُخَاطَبَتَكَ إِنِّي لَأَسْتَصْغِرُ قَدْرَكَ وَ أَسْتَعْظِمُ تَقْرِيعَكَ وَ أَسْتَكْثِرُ تَوْبِيخَكَ لَكِنَّ الْعُيُونَ عبْرَى وَ الصُّدُورَ حَرَّى أَلَا فَالْعَجَبُ كُلُّ الْعَجَبِ لِقَتْلِ حِزْبِ اللَّہ النُّجَبَاءِ بِحِزْبِ الشَّيْطَانِ الطُّلَقَاءِ فَہذِہ الْأَيْدِي تَنْطِفُ مِنْ دِمَائِنَا وَ الْأَفْوَاہ تَتَحَلَّبُ مِنْ لُحُومِنَا وَ تِلْكَ الْجُثَثُ الطَّوَاہرُ الزَّوَاكِي تَنْتَابُہا الْعَوَاسِلُ وَ تُعَفِّرُہا أُمَّہاتُ الْفَرَاعِلِ وَ لَئِنِ اتَّخَذْتَنَا مَغْنَماً لَتَجِدَنَّا وَشِيكاً مَغْرَماً حِينَ لَا تَجِدُ إِلَّا مَا قَدَّمَتْ يَدَاكَ وَ ما رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ فَإِلَى اللَّہ الْمُشْتَكَى وَ عَلَيْہ الْمُعَوَّلُ
| |
| | |
| فَكِدْ كَيْدَكَ وَ اسْعَ سَعْيَكَ وَ نَاصِبْ جُہدَكَ فَوَ اللَّہ لَا تَمْحُو ذِكْرَنَا وَ لَا تُمِيتُ وَحْيَنَا وَ لَا تُدْرِكُ أَمَدَنَا وَ لَا تَرْحَضُ عَنْكَ عَارَہا وَ ہلْ رَأْيُكَ إِلَّا فَنَدٌ وَ أَيَّامُكَ إِلَّا عَدَدٌ وَ جَمْعُكَ إِلَّا بَدَدٌ يَوْمَ يُنَادِي الْمُنَادِي أَلا لَعْنَۃ اللَّہ عَلَى الظَّالِمِينَ فَ الْحَمْدُ لِلَّہ رَبِّ الْعالَمِينَ الَّذِي خَتَمَ لِأَوَّلِنَا بِالسَّعَادَۃ وَ الْمَغْفِرَۃ وَ لِآخِرِنَا بِالشَّہادَۃ وَ الرَّحْمَۃ وَ نَسْأَلُ اللَّہ أَنْ يُكْمِلَ لَہمُ الثَّوَابَ وَ يُوجِبَ لَہمُ الْمَزِيدَ وَ يُحْسِنَ عَلَيْنَا الْخِلَافَۃ إِنَّہ رَحِيمٌ وَدُودٌ وَ حَسْبُنَا اللَّہ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ.
| |
| |زینب دختر علیبنابیطالب(ع) برخاست و فرمود حمد مر خدای پروردگار جہانیان را سزاست، و درود خدا بر محمّد و بر ہمہ آل او باد، خدا راست فرمودہ کہ فرمود: «سپس پایان کار آنان کہ بد کردند این است کہ آیات خدا را تکذیب کردہ و بدانہا استہزا کنند» (روم: ۱۰).
| |
| | |
| ای یزید، آیا گمان بردہای حال کہ جای جای زمین و آفاق آسمان را بر ما گرفتی و بستی و ما چونان کنیزان راندہ شدیم، مایہ خواری ما و موجب کرامت توست!! و حکایت از عظمت مکانت تو دارد کہ این چنین باد در بینی انداختہای، و برق شادی و سرور از دیدگانت میجہد، حال کہ دنیا را برای خود مرتّب و امور را برایت منظم میبینی، و ملک و سلطنت ما برایت صافی گردیدہ. لختی آرام گیر، مگر سخن خدای را فراموش کردہای کہ فرمود: «گمان مبرند آنان کہ کافر شدند و ما آنان را مہلت دادیم، (این مہلت) برای آنان خیر است، ما ہمانا مہلت دادیم آنان را کہ بر گناہ خود بیفزایند و برای آنان عذاب خوارکنندہ خواہد بود» (آل عمران: ۱۷۸). آیا این از عدل است ای فرزند آزادشدہہا کہ زنان و کنیزان تو در پس پردہ باشند و دختران رسول اللَّہ اسیر؟! پردہہایشان را دریدی، و چہرہہایشان را آشکار کردی، آنان را چونان دشمنان از شہری بہ شہری کوچانیدہ، ساکنان منازل و مناہل بر آنان اشراف یافتند، و مردم دور و نزدیک و پست و فرو مایہ و شریف چہرہہایشان را نگریستند، در حالی کہ از مردان آنان حامی و سرپرستی ہمراہشان نبود. چگونہ امید میرود از فرزند کسی کہ جگرہای پاکان را بہ دہان گرفتہ و گوشت وی از خون شہداء پرورش یافتہ است؟! و چسان در عداوت ما اہل البیت کندی ورزد آن کہ نظرش بہ ما نظر دشمنی و کینہتوزی است؟! آن گاہ بدون احساس چنین گناہ بزرگی بگویی:
| |
| | |
| (اجداد تو) برخیزند و پایکوبی کنند و بہ تو بگویند:ای یزید دست مریزاد، در حالی کہ با تازیانہ و عصایت بر دندانہای پیشین ابی عبد اللَّہ علیہالسلام بزنی. چرا چنین نگویی، و حال آن کہ از قرحہ و جراحت پوست برداشتی و با ریختن خون ذرّیہ محمّد صلّی اللَّہ علیہ و آلہ کہ ستارگان زمین از آل عبد المطلباند خاندان او را مستأصل کردی و نیاکان خود را میخوانی، و بہ گمان خود آنہا را ندا در میدہی. (ای یزید) زودا کہ بہ آنان بپیوندی و در آن روز آرزو میکردی کہای کاش شل بودی و لال و نمیگفتی آنچہ را کہ گفتی و نمیکردی آنچہ را کہ کردی. خداوندا حقّ ما را بگیر، و از آن کہ بہ ما ستم کرد انتقام ستان، و غضب خود را بر آن کہ خونہای ما را ریختہ، حامیان ما را کشتہ فرو فرست. (ای یزید) بہ خدا سوگند جز پوست خود را ندریدی و جز گوشتت را نبریدی، بیتردید بر رسول اللَّہ صلّی اللَّہ علیہ و آلہ وارد میشوی در حالی کہ خون ذرّیہاش را ریختی و پردہ حرمت فرزندانش را دریدی و این جایی است کہ خدا پراکندگیہایشان را جمع و پریشانیہایشان را دفع، و حقوق آنان را بگیرد «آنان را کہ در راہ خدا بہ شہادت رسیدند مردہ مپندار، بل زندگانی ہستند کہ در نزد پروردگارشان مرزوقاند» (آل عمران: ۱۵۷).
| |
| | |
| (ای یزید) ہمین قدر تو را بس است کہ خدای داور، و محمّد صلّی اللَّہ علیہ و آلہ دشمنت و صاحب خون، و جبرئیل پشت و پشتوان باشد، و زودا بداند آن کس کہ فریبت داد و تو را بر گردہ مسلمانان سوار کرد، چہ بد جانشینی برگزیدہ، و کدام یک مکانتی بدتر داشتہ نیرویی اندکتر دارد. یزید، گر چہ دواہی و بلاہای زیاد از تو بر من فرود آمد ولی ہمارہ قدر تو را ناچیز دانستہ فاجعہات را بزرگ، و نکوہشت را بزرگ میشمرم، چہ کنم کہ دیدگان، اشکبار و سینہہا سوزان است. شگفتا و بس شگفتا کشتہ شدن حزب اللَّہ نجیبان بہ دست حزب شیطان طلقاء است، از دستہای پلیدشان خونہای ما میچکد، و دہانہای ناپاکشان از گوشت ما میخورد، و آن جسدہای پاک و پاکیزہ با یورش گرگہای درندہ روبروست، و آثارشان را کفتارہا محو میکند، و اگر ما را غنیمت گرفتی، زودا دریابی غنیمت نہ کہ غرامت بودہ است، آن روز کہ جز آنچہ دستہایت از پیش فرستادہ نیابی، و پروردگارت ستمگر بر بندگانش نیست، و شکایتہا بہ سوی خداست.
| |
| | |
| ہر کید و مکر، و ہر سعی و تلاش کہ داری بہ کار بند، سوگند بہ خدای کہ ہرگز نمیتوانی، یاد و نام ما را محو و وحی ما را بمیرانی، چہ دوران ما را درک نکردہ، این عار و ننگ از تو زدودہ نگردد. آیا جز این است کہ رأی توست و باطل، و روزگارت محدود و اندک، و جمعیت تو پراکندہ گردد، آری، آن روز کہ ندا رسد: أَلا لَعْنَۃ اللَّہ عَلَی الظَّالِمِینَ. پس حمد مر خدای راست کہ برای اوّل ما سعادت و مغفرت، و برای آخر ما شہادت و رحمت مقرر فرمود. از خدا مسئلت میکنیم ثواب آنان را تکمیل فرمودہ و موجبات فزونی آن را فراہم آورد، و خلافت را بر ما نیکو گرداند، چہ او رحیم و ودود است، خدای ما را بس است چہ نیکو وکیلی است.}}
| |
| | |
| ==جستارہای وابستہ== | |
| {{ستون|۳}} | |
| *[[خطبہ امام سجاد در شام]] | | *[[خطبہ امام سجاد در شام]] |
| *[[خطبہ حضرت زینب در کوفہ]] | | *[[خطبہ حضرت زینب در کوفہ]] |
| *[[خطبہ فاطمہ صغری در کوفہ]] | | *[[خطبہ فاطمہ صغری در کوفہ]] |
| {{پایان}} | | {{ستون خ}} |
|
| |
|
| == پانویس == | | == حوالہ جات== |
| {{پانویس۲}} | | {{حوالہ جات|2}} |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |
| {{منابع}}
| |
| * جعفری، سیدحسین محمد، ''تشیع در مسیر تاریخ''، مترجم سیدمحمدتقی آیت اللہی، چاپ۱۰. | | * جعفری، سیدحسین محمد، ''تشیع در مسیر تاریخ''، مترجم سیدمحمدتقی آیت اللہی، چاپ۱۰. |
| * داودی، سعید و مہدی رستمنژاد، عاشورا ریشہہا، انگیزہہا، رویدادہا، پیامدہا، قم، امام علی بن ابی طالب علیہالسلام، زیر نظر آیت اللہ العظمی ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۸۸ ہ. ش، ص۵۹۶. | | * داودی، سعید و مہدی رستمنژاد، عاشورا ریشہہا، انگیزہہا، رویدادہا، پیامدہا، قم، امام علی بن ابی طالب علیہالسلام، زیر نظر آیت اللہ العظمی ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۸۸ ہ. ش، ص۵۹۶. |
| سطر 122: |
سطر 102: |
| * طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج علی اہل اللجاج، بہ تحقیق و تصحیح محمدباقر خرسان، مشہد، نشر مرتضی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق. | | * طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج علی اہل اللجاج، بہ تحقیق و تصحیح محمدباقر خرسان، مشہد، نشر مرتضی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق. |
| * مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | | * مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. |
| {{پایان}}
| |
| {{واقعہ کربلا}} | | {{واقعہ کربلا}} |
| {{سوریہ}}
| | |
| -->
| |
| [[fa:خطبه حضرت زینب در شام]] | | [[fa:خطبه حضرت زینب در شام]] |
| [[ar:خطبة السيدة زينب (ع) في الشام]] | | [[ar:خطبة السيدة زينب (ع) في الشام]] |
| [[tr:Hz. Zeyneb’in Şam’daki Konuşması]] | | [[tr:Hz. Zeyneb’in Şam’daki Konuşması]] |
| [[fr:Discours de Zaynab (a) à Cham]] | | [[fr:Discours de Zaynab (a) à Cham]] |
