"سورہ اسراء" کے نسخوں کے درمیان فرق
←آیت مبذرین (27)
Waziri (تبادلۂ خیال | شراکتیں) |
Waziri (تبادلۂ خیال | شراکتیں) |
||
سطر 117: | سطر 117: | ||
{{اصلی|حق والدین|عاق والدین}} | {{اصلی|حق والدین|عاق والدین}} | ||
===آیت مبذرین (27)=== | ===آیت مبذرین (27)=== | ||
{{اصلی| | {{اصلی|آیت مبذرین}} | ||
<div style="text-align: center;"><noinclude> | <div style="text-align: center;"><noinclude> | ||
{{قرآن کا متن|إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ ۖ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا...﴿۲۷﴾ | {{قرآن کا متن|إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ ۖ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا...﴿۲۷﴾ | ||
سطر 123: | سطر 123: | ||
|ترجمہ=}} | |ترجمہ=}} | ||
</noinclude> | </noinclude> | ||
{{خاتمہ}} | {{خاتمہ}} | ||
سورہ اسراء کی آیت نمبر 27 میں مبذرین کو [[شیاطین]] کے ساتھ تشبیہ دینے اور انہیں شیطان کا بھائی قرار دینے کو تبذیر کی نفی میں تاکید قرار دیتے ہیں۔<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۸۸.</ref> اسی طرح مبذرین کو شیطان کا بھائی اور ہمنشین قرار دینے سے معلوم ہوتا ہے کہ جس طرح شیطان انسان کے اعمال کو فاسد کرتا ہے اسی طرح تبذیر بھی انسان کے عمل کو باطل کرتی ہے۔<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۱۲.</ref> | |||
مفسرین اس آیت میں لفظ "شیطان" کو [[ابلیس]] سے تعبیر کرتے ہیں جس نے اپنے پروردگار سے کفر اختیار کیا تھا جس کی وجہ سے اس نے خدا کی دی ہوئی نعمتوں کو تباہ کر کے بندگان خدا کو گمراہ کرنے کا اختیار مانگا تھا۔<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۱۲.</ref> ان آیات میں تبذیر کو ایک شیطانی فعل اور ایک قسم کی ناشکری قرار دیتے ہیں اور جس طرح ایک [[مؤمن]] کو دوسرے مؤمن کا بھائی قرار دے کر انہیں برتری دی ہے، مبذرین کو شیطان کا بھائی قرار دے کی ان کی تحقیر کی گئی ہے۔<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۷، ص۴۶.</ref> | |||
{{ | {{اصلی|تبذیر}} | ||
=== | ===آیت تواضع (۳۷)=== | ||
{{اصلی| | {{اصلی|آیت تواضع}} | ||
<div style="text-align: center;"><noinclude> | <div style="text-align: center;"><noinclude> | ||
{{قرآن کا متن|وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا﴿۳۷﴾ | {{قرآن کا متن|وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا﴿۳۷﴾ | ||
<br /> | <br /> | ||
|ترجمہ= | |ترجمہ=}} | ||
</noinclude> | </noinclude> | ||
{{خاتمہ}} | {{خاتمہ}}<!-- | ||
آیه ۳۷ سوره اسراء را اشاره بر نادانی برخی از انسانها میدانند که هنگام دریافت مقام و ثروت فخر میفروشند ولی زمان گرفتاری سست و حیران میشوند؛ در حالیکه انسان خردمند کسی است که به اندازه خود را بداند و فخرفروشی نکند.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۵.</ref> این فراز از آیه «إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولًا را کنایه از ناتوانی انسان دانستهاند چنانچه از لحاظ جسمی به بلندی کوهها نمیرسد و با گامهایش توانایی شکافتن زمین را ندارد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۵.</ref> همچنین این فراز از [[آیه]] را نشانه خیالاتی بودن انسان [[تکبر|متکبر]] دانستهاند زیرا اگر دچار وهم و خیال نمیشد، بزرگتر و نیرومندتر از خود را نیز میدید و به کوچکی خود اعتراف میکرد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۹۷.</ref> | آیه ۳۷ سوره اسراء را اشاره بر نادانی برخی از انسانها میدانند که هنگام دریافت مقام و ثروت فخر میفروشند ولی زمان گرفتاری سست و حیران میشوند؛ در حالیکه انسان خردمند کسی است که به اندازه خود را بداند و فخرفروشی نکند.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۵.</ref> این فراز از آیه «إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولًا را کنایه از ناتوانی انسان دانستهاند چنانچه از لحاظ جسمی به بلندی کوهها نمیرسد و با گامهایش توانایی شکافتن زمین را ندارد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۵.</ref> همچنین این فراز از [[آیه]] را نشانه خیالاتی بودن انسان [[تکبر|متکبر]] دانستهاند زیرا اگر دچار وهم و خیال نمیشد، بزرگتر و نیرومندتر از خود را نیز میدید و به کوچکی خود اعتراف میکرد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۹۷.</ref> | ||
{{همچنین ببینید|تواضع|تکبر}} | {{همچنین ببینید|تواضع|تکبر}} |