مندرجات کا رخ کریں

"سورہ اسراء" کے نسخوں کے درمیان فرق

سطر 117: سطر 117:
{{اصلی|حق والدین|عاق والدین}}
{{اصلی|حق والدین|عاق والدین}}
===آیت مبذرین (27)===
===آیت مبذرین (27)===
{{اصلی|آیه مبذرین}}
{{اصلی|آیت مبذرین}}
<div style="text-align: center;"><noinclude>
<div style="text-align: center;"><noinclude>
{{قرآن کا متن|إِنَّ الْمُبَذِّرِ‌ينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ ۖ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَ‌بِّهِ كَفُورً‌ا...﴿۲۷﴾
{{قرآن کا متن|إِنَّ الْمُبَذِّرِ‌ينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ ۖ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَ‌بِّهِ كَفُورً‌ا...﴿۲۷﴾
سطر 123: سطر 123:
|ترجمہ=}}
|ترجمہ=}}
</noinclude>
</noinclude>
{{خاتمہ}}<!--
{{خاتمہ}}
تشبیه مبذرین به [[شیاطین]] و برادر خواندن آنها با شیاطین در آیه۲۷ سوره اسراء را تاکیدی بر نهی از تبذیر دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۸۸.</ref> همچنین وجه برادری و همنشینی مبذرین با شیاطین را همانندی عمل آنها در تباه کردن اموال دانسته‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۱۲.</ref>
سورہ اسراء کی آیت نمبر 27 میں مبذرین کو [[شیاطین]] کے ساتھ تشبیہ دینے اور انہیں شیطان کا بھائی قرار دینے کو تبذیر کی نفی میں تاکید قرار دیتے ہیں۔<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۸۸.</ref> اسی طرح مبذرین کو شیطان کا بھائی اور ہمنشین قرار دینے سے معلوم ہوتا ہے کہ جس طرح شیطان انسان کے اعمال کو فاسد کرتا ہے اسی طرح تبذیر بھی انسان کے عمل کو باطل کرتی ہے۔<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۱۲.</ref>


مفسران منظور از واژه شیطان در این آیه را [[ابلیس]] دانسته که نسبت به پروردگار خود کفر ورزید، کفری که منشا آن ضایع کردن نعمت‌های [[خداوند]] و استفاده از قدرت و ابزار در اختیارش در راه گمراهی بندگان خدا بود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۱۲.</ref> در این آیات تبذیر را کاری شیطانی و نوعی ناسپاسی معرفی کرده و همانطور که [[مؤمن]] را با برادری دیگر مؤمنان برتری داده، مبذرین را با برادری شیاطین تحقیر می‌کند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۷، ص۴۶.</ref>
مفسرین اس آیت میں لفظ "شیطان" کو [[ابلیس]] سے تعبیر کرتے ہیں جس نے اپنے پروردگار سے کفر اختیار کیا تھا جس کی وجہ سے اس نے خدا کی دی ہوئی نعمتوں کو تباہ کر کے بندگان خدا کو گمراہ کرنے کا اختیار مانگا تھا۔<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۱۲.</ref> ان آیات میں تبذیر کو ایک شیطانی فعل اور ایک قسم کی ناشکری قرار دیتے ہیں اور جس طرح ایک [[مؤمن]] کو دوسرے مؤمن کا بھائی قرار دے کر انہیں برتری دی ہے، مبذرین کو شیطان کا بھائی قرار دے کی ان کی تحقیر کی گئی ہے۔<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۷، ص۴۶.</ref>
{{همچنین ببینید|تبذیر}}
{{اصلی|تبذیر}}


===آیه تواضع (۳۷)===
===آیت تواضع (۳۷)===
{{اصلی|آیه تواضع}}
{{اصلی|آیت تواضع}}
<div style="text-align: center;"><noinclude>
<div style="text-align: center;"><noinclude>
{{قرآن کا متن|وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْ‌ضِ مَرَ‌حًا ۖ إِنَّكَ لَن تَخْرِ‌قَ الْأَرْ‌ضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا﴿۳۷﴾
{{قرآن کا متن|وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْ‌ضِ مَرَ‌حًا ۖ إِنَّكَ لَن تَخْرِ‌قَ الْأَرْ‌ضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا﴿۳۷﴾
<br />
<br />
|ترجمہ=و در [روى‌] زمين به نخوت گام برمدار، چرا كه هرگز زمين را نمى‌توانى شكافت، و در بلندى به كوه‌ها نمى‌توانى رسيد.|اندازه=100%}}
|ترجمہ=}}
</noinclude>
</noinclude>
{{خاتمہ}}
{{خاتمہ}}<!--
آیه ۳۷ سوره اسراء را اشاره بر نادانی برخی از انسان‌ها می‌دانند که هنگام دریافت مقام و ثروت فخر می‌فروشند ولی زمان گرفتاری سست و حیران می‌شوند؛ در حالی‌که انسان خردمند کسی است که به اندازه خود را بداند و فخرفروشی نکند.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۵.</ref> این فراز از آیه «إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولًا را کنایه از ناتوانی انسان دانسته‌اند چنانچه از لحاظ جسمی به بلندی کوه‌ها نمی‌رسد و با گام‌هایش توانایی شکافتن زمین را ندارد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۵.</ref> همچنین این فراز از [[آیه]] را نشانه خیالاتی بودن انسان [[تکبر|متکبر]] دانسته‌اند زیرا اگر دچار وهم و خیال نمی‌شد، بزرگ‌تر و نیرومندتر از خود را نیز می‌دید و به کوچکی خود اعتراف می‌کرد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۹۷.</ref>
آیه ۳۷ سوره اسراء را اشاره بر نادانی برخی از انسان‌ها می‌دانند که هنگام دریافت مقام و ثروت فخر می‌فروشند ولی زمان گرفتاری سست و حیران می‌شوند؛ در حالی‌که انسان خردمند کسی است که به اندازه خود را بداند و فخرفروشی نکند.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۵.</ref> این فراز از آیه «إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولًا را کنایه از ناتوانی انسان دانسته‌اند چنانچه از لحاظ جسمی به بلندی کوه‌ها نمی‌رسد و با گام‌هایش توانایی شکافتن زمین را ندارد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۵.</ref> همچنین این فراز از [[آیه]] را نشانه خیالاتی بودن انسان [[تکبر|متکبر]] دانسته‌اند زیرا اگر دچار وهم و خیال نمی‌شد، بزرگ‌تر و نیرومندتر از خود را نیز می‌دید و به کوچکی خود اعتراف می‌کرد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۹۷.</ref>
{{همچنین ببینید|تواضع|تکبر}}
{{همچنین ببینید|تواضع|تکبر}}
confirmed، templateeditor
9,024

ترامیم